.
«بعد از این
با خیل خاموشان نفس خواهم زدن»
ـــــــــــ
درست است که هرچیزی باید بالاخره یک روزی تمام بشود ولی آدم عاقل کاری نمی‌کند که
بعد بخواهد رفع و رجوع کند، آن هم سحرصبحی بارانی.
خلاصه‌اش اینکه حداقل فعلاً یعنی در پاییز ۱۳۹۹ این نام و
هرچه مربوط به این نام بوده باید تمام شده تلقی شود. اگر باور بفرمایید غرض این
بود که «حرف» چیزی سوای «نام» و این قبیل چیزها نوشته و خوانده شود، و نه هوای
خودفروشی و تبلیغ که شاید برای یافتن راهی در زمانه‌ی عسرت. شاید کسی از حرفی یا
قضاوتی یا رفتاری یا کتمانی دلخور است، کاش ببخشد یا حداقل بداند که غرضی شخصی در
بین نبوده ــــ‌اگر باور کند. شرمندگی حس کوفتی‌ست.
دیگر به این اسم هیچ‌چیز در هیچ جایی (وبلاگ، توییتر،
تلگرام، اینستاگرام) نوشته نمی‌شود؛ چیزی هم چاپ نخواهد شد، خواه شعر خواه احمدا
بیدلا. از تمام کرده‌ها و نکرده‌ها، نوشته‌ها و ننوشته‌ها (اعم از ادبی و غیرادبی)
هم استغفار می‌کنیم.
ده سالی خوش گذشت.
ــــــــــ
