.
جایی از روایت داوود نبی در بلعمی، "چاه بابل" رضا قاسمی را یادم آورد.
داوود به زنی فریفته که او را شوی، سپه سالار لشکر است.
حامل تابوت در جنگ ها از خویشان داوود است، فرمان می دهد تابوت را این بار به شانه ی او بگذارید
و از پشت بجنگید و بزنید و ، عقب نه
تابوت، تابوتِ الواح شریعت است و حامل آن نمی تواند و نباید به عقب و دنیا برگردد.
تا زن بیوه شود.
در چاه بابل هم خودتان پیدا کنید. مندوی خوش صدا یک بار از ته دل می خواند در جبهه ها...
تاویل تاریخی به کنار، این داستان تبار ابدی ازلی دارد انگار...
.
۱ نظر:
سلام مانا . زنها وقت زاییدن هم به زبان مادری ناله می کنند. اینها هم ناله های یک زن است. به زبان مادری
ارسال یک نظر